ΤΟ ΚΤΗΜΑ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

 

Το κτήμα Δρακοπούλου δεν είναι το μοναδικό μνημείο της πόλης που έχει αφεθεί στην τύχη του. Δεκάδες άλλοι χώροι στο κέντρο της Αθήνας, με πολιτισμική και ιστορική άξια, μένουν αναξιοποίητοι και καταστρέφονται.

Αλλά ποια είναι η ιστορία του κτήματος;

Βρισκόμαστε στα τέλη του 19ου αιώνα. Η περιοχή των Πατησίων ήταν ένα τοπίο γεμάτο χωράφια με κριθάρι, αμπέλια, ελαιώνες και ελάχιστες διάσπαρτες εξοχικές κατοικίες με κήπους. Την περιοχή διατρέχει από τα 1885 το περίφημο «θηρίο», δηλαδή το τρένο στη διαδρομή του οποίου τρέχει σήμερα ο «ηλεκτρικός».

Σε αυτή την περιοχή, στα 1882 ξεκινά τη λειτουργία του το εργοστάσιο εριουργίας της εταιρείας «Σ. Βεζανής και Σελάς». Ιδρυτής της εταιρείας ήταν ο Δημήτρης Βεζάνης, που σπούδασε κλωστοϋφαντουργία και πολιτικές επιστήμες στην Ευρώπη και ήταν ένας από τους πρώτους που έθεσαν τα θέματα της οκτάωρης εργασίας, της αργίας της Κυριακής και της εισαγωγής του θεσμού των κοινωνικών ασφαλίσεων. Μετά τον θάνατό του τον διαδέχθηκε ο γιός του Σωτήρης.

Η επιχείρηση πουλήθηκε το 1922 στην Ομόρρυθμη Εταιρία Κ. & Α. Δρακόπουλου, που έστρεψε το εργοστάσιο στη βαμβακουργία. Δίπλα από το εργοστάσιο ο Δρακόπουλος έχτισε μια έπαυλη και μερικές δεκάδες μέτρα πιο κάτω ένα βοηθητικό κτίριο σε νεοκλασικό ρυθμό, καθώς και ένα κτίριο γραφείων. Το εργοστάσιο σταμάτησε τη λειτουργία του περίπου στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Ο Δρακόπουλος πέθανε το 1977 σε ηλικία 97 ετών, αφήνοντας τις μετοχές του και όλη την ακίνητη περιουσία του στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό (ΕΕΣ).

           

Α. Μ.-Ν. Μ. (ΤΑΞΗ Β΄)